Een kijkje in het leven van deze sporter.
Leer Yoeke kennen.
Tafeltennisster Yoeke Gunsing (18) uit Amsterdam woont en traint alweer bijna vier jaar #OpPapendal. Ze doet dit jaar eindexamen VWO op het Beekdal Lyceum en combineert dit met haar leven als topsporter. Ze beleeft dus een druk en spannend jaar.
Ik ben begonnen met tafeltennis, omdat…
“Eigenlijk heel standaard: ik was op de camping met m’n ouders en eigenlijk volgde ik daar tennisles. Maar ik deed op de camping ook altijd met andere kinderen ‘rond-de-tafel’ en dat vond ik heel leuk. Gelukkig zat er in Amsterdam een tafeltennisvereniging vlakbij. Daar heb ik toen een paar proeflesjes gedaan en dat vond ik zo leuk, dat ik er mee door ben gegaan. Ik was 8 jaar toen ik begon met tafeltennis dus dat is alweer 10 jaar geleden.”
Ik ben het meest trots op…
“Mijn doorzettingsvermogen. Ik ga altijd door en probeer het beste uit mezelf te halen. Ik heb het afgelopen jaar helaas periodes gehad waarin ik minder goed speelde. Dan kon ik op toernooien niet presteren zoals ik wilde. Dat heb ik wel weer weten om te zetten, waardoor ik daarna toch weer prestaties heb behaald waar ik wel tevreden over ben.”
Het leukste aan topsporter zijn vind ik…
“Toch wel de sfeer en dat je met z’n allen hier #OpPapendal zit voor hetzelfde doel. Iedereen probeert het beste uit zichzelf te halen en het is ook erg leuk om samen naar een toernooi te gaan. Daarnaast merk je dat iedereen steeds beter wordt. Wij, in het Nederlandse tafeltennis, stonden eerst in de middenmoot / onderste regionen van Europa. Je merkt nu dat de prestaties steeds beter worden en dat we dus op de goede weg zijn. Iedereen werkt er erg hard voor.”
Wie ik het meeste mis is…
“Ik heb niet zo snel heimwee, maar af en toe mis ik wel eens een knuffel van mijn moeder. Daarnaast mis ik de contacten met vriendinnen van mijn oude school. In het begin probeer je elke week af te spreken, maar nu zit ik hier al voor mijn vierde jaar. Het contact is nog steeds wel goed, maar wel minder dan dat ik eigenlijk zou willen. Je kunt me echt wakker maken voor gezelligheid met vriendinnen, samen een terrasje pakken of lekker uiteten. Daar geniet ik echt van.”
Wie ik het meest bewonder is…
“Niet specifiek één persoon. In het tafeltennis heb je meerdere grote namen. In het begin heeft Bettine Vriesekoop erg haar stempel op de sport gedrukt. Ze was de eerste Nederlandse tafeltennisster die ook van de Chinezen kon winnen. Daarnaast bewonder ik ook het hele Nederlandse damesteam, omdat ze goede prestaties neerzetten. Zo zijn ze vorig jaar derde geworden op het EK teams. Dat is wel een team waar je graag bij zou willen horen. De heren doen het ook steeds beter. Eigenlijk bewonder ik alle toptafeltennissers van nu. Plus ze zijn ook allemaal heel aardig.”
Wat ik zou willen dat mensen van tafeltennis weten…
“Is dat het veel meer is dan alleen een bal overslaan. Ik zou het wel leuk vinden als mensen iets meer te weten komen over de sport. Het is echt topsport, niet alleen een campingactiviteit. Ik heb bijvoorbeeld gehoord dat het de snelste balsport is. Hoe hoger je speelt, hoe meer je ook gebruik gaat maken van verschillende effecten. Je moet dus goed anticiperen. Er zit veel meer variatie in dan dat mensen denken. Klasgenoten zijn soms ook verbaasd dat ik een volle sporttas meeneem naar mijn training. Het wordt dus erg onderschat. Dit komt denk ik doordat de sport weinig aandacht krijgt in de media.”
Na mijn VWO diploma wil ik…
“Gaan studeren, maar de sport wil ik wel heel graag blijven doorzetten. Het zal dus een combinatie worden. Ik moet nog kijken of dit gaat lukken, maar het is wel mijn doel om op hoog niveau door te gaan en daarnaast te studeren. Ik wil graag biomedische wetenschappen gaan doen. Deze opleiding trekt me erg aan dus dat ga ik proberen. Daarnaast lijkt klinische technologie me ook leuk. Dat is mijn tweede keuze.”
Als ik niet zou tafeltennissen, dan…
“Zou ik een andere balsport beoefenen. Ik ben namelijk niet zo creatief of muzikaal. Vroeger heb ik ook veel gevoetbald. Dat vond ik erg leuk om te doen. Ik rende altijd tussen de jongens door. Daarnaast heb ik dus wat tennislessen gehad op de camping. Ik denk dus dat ik dan zou voetballen of tennissen.”
Mijn meest dierbare herinnering is…
“Het moment dat ik voor het eerst Nederlands kampioen werd. Dit was best onverwacht. We waren met vijf meiden en we hadden allemaal ongeveer hetzelfde niveau. Ik weet nog dat mijn moeder op de tribune zat. Toen ik het winnende punt maakte, zag ik dat het veel met haar deed. Dat zijn mooie momenten!”
Mijn droom is…
“Deelnemen aan de Olympische Spelen. Dit is het mooiste sporttoernooi dat er is, dus daar aan meedoen is toch wel dé grote droom.”
